W dniach 23-25 kwietnia br. w naszej parafii przeżywaliśmy radość z peregrynacji relikwii bł. Pauliny Jaricot. Była założycielką Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca. Peregrynacja z łac. Peregrinatio to termin oznaczający pielgrzymkę, długą wędrówkę. Tę wędrówkę po całej naszej diecezji siedleckiej wybrała się niejako bł. Paulina, by nam towarzyszyć, by dotrzeć do każdej naszej parafii. Na szlaku wędrówki relikwie tej jakże młodej błogosławionej – została beatyfikowana w maju 2022 r. – dotarły do Gocławia. Był to czas szczególnej łaski, czas bardzo intensywnych ćwiczeń duchowych. Codziennie zbieraliśmy się na modlitwie. Centrum tej modlitwy była oczywiście Msza Św., w czasie której, ks. proboszcz Marek Kujda przybliżał nam kolejne części życiorysu i bogactwo charyzmatu bł. Pauliny Jaricot. To, co uderzyło już na samym początku to słowa ks. Proboszcza o samej roli relikwii w życiu człowieka wierzącego: Święci to nie są ludzie z kosmosu. Relikwie bł. Pauliny są teraz w naszym kościele, niemal na wyciągnięcie dłoni. To nam pokazuje, że Oni – Święci i Błogosławieni – byli tacy jak my. Była w nich Iskra Boża, ale byli zwykłymi ludźmi, chodzili to tej samej ziemi. To jest ten wymiar peregrynacji, niesamowitej zachęty do tego, by stawać się świętymi”.

Peregrynację rozpoczęło uroczyste wprowadzenie relikwii bł. Pauliny Jaricot do świątyni. Relikwie powitał ks. Proboszcz, a także przedstawiciele Parafii – Członkinie Koła Żywego Różańca. Przez cały dzień odmawialiśmy różaniec, kolejne cztery części aż do wieczornej Eucharystii. Czyniliśmy to tak, jak tego chciała bł. Paulina, by „uczynić różaniec modlitwą wszystkich”.

Słuchając opisu życia francuskiej błogosławionej, można pokusić się o stwierdzenie, że była jednym z większych „szaleńców Pana Boga”. Nawrócona w wieku zaledwie 17, wcześniej prowadząc życie w dostatku, zakłada kolejno Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary (założone w 1822 r.) oraz Żywy Różaniec (założone w 1826 r.). Te wielkie inicjatywy przetrwały aż do dziś i gromadzą w kościele miliony ludzi. Bł. Paulina Jaricot od samego początku wielką wagę przykładała do wspólnoty, współpracy, do angażowania ludzi i łączenia ich w grupie.

– Ta wierna świecka, żyjąca w pierwszej połowie XIX wieku, była kobietą odważną, bacznie śledzącą zmiany epoki i posiadającą uniwersalną wizję misji Kościoła. Niech jej przykład wzbudzi we wszystkich pragnienie uczestniczenia, z modlitwą i miłością, w szerzeniu Ewangelii w świecie – wskazał papież Franciszek w przesłaniu przed uroczystością beatyfikacji Pauliny Jaricot.

– Ten, kto przyjmuje dar słowa, dar Ducha Świętego i dar pokoju, staje się przyjacielem Jezusa, misjonarzem Kościoła, bratem lub siostrą ubogich oraz narzędziem powszechnego braterstwa i pokoju – powiedział kardynał podczas mszy beatyfikacyjnej. Błogosławiona Paulina Jaricot stała się tym wszystkim, ponieważ przyjęła te dary Boże. Teraz przyszła kolej na nas – wskazał w homili podczas beatyfikacji Lyonie 22 maja 2022 r. kard. Tagle, prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów.

Nie bez powodu o założycielce Żywego Różańca jeden z kapłanów, żyjących w Jej czasach powiedział, „Piętnaście węgli: jeden płonie, trzy lub cztery tlą się zaledwie, pozostałe są zimne – ale zbierzcie je razem, a wybuchną ogniem! Oto właściwy charakter Żywego Różańca”. Każdy, kto jest Członkiem Koła Różańcowego rozumie doskonale ten sens. Często brakuje nam czasu na modlitwę. Być może jest to wymówka, ale naprawdę często tak jest. Na jeden dziesiątek różańca dziennie zawsze znajdzie się czas. W trakcie jazdy samochodem, spaceru, w przerwie między zajęciami na uczelni. Każda z dwudziestu osób rozważa jedną tajemnicę, ale jak powiedział ks. Proboszcz podczas ślubowania Koła Żywego Różańca mężczyzn w naszej Parafii „każdego dnia ofiarujemy Maryi bukiet pełnej modlitwy, cały różaniec. A ciągle mamy się o co modlić. Za Ojczyznę, za siebie nawzajem, za młodzież, za rządzących naszym krajem. O wiarę, nadzieję i miłość”.  

Podczas peregrynacji był czas modlitwy prywatnej, czas Adoracji relikwii. Na zakończenie peregrynacji był także czas na pamiątkowe zdjęcia naszej wspólnoty. Przecież o to chodziło bł. Paulinie – by wszystkich przyprowadzić do Jezusa, byśmy byli jednością. Jest jeszcze jeden wymiar owoców tego czasu. Podczas peregrynacji do ks. Proboszcza zgłosiło się kolejnych 20 kobiet, które chcą być częścią tej wielkiej wspólnoty Żywego Różańca. W naszej Parafii od 26 maja będziemy mięli kolejne, czwarte już koło różańcowe. Bogu niech będą dzięki!

W ostatnim dniu 25 kwietnia nasza wspólnota przeżywała jeszcze jeden powód do radości. Było to wspomnienie liturgiczne Św. Marka Ewangelisty – dzień imienin naszego Ks. Proboszcza. Na Mszy Św. dziękowaliśmy Panu Bogu za dar Jego posługi, prosząc o opiekę i potrzebne łaski.

Oto treść życzeń, które do ks. Proboszcza w imieniu nas wszystkich skierowały Scholanki:

„Drogi Księże Proboszczu Marku,

Przychodzimy dzisiaj do kościoła, by być z Tobą w dniu Twoich imienin. Przychodzimy, by powiedzieć Panu Jezusowi:

Wspieraj naszego Księdza Proboszcza, dodawaj Mu sił, by nadal mógł ochoczo podejmować swoje Kapłańskie zadania. Daj mu WIARĘ, taką, jaką dałeś niewiastom, które po rozmowie z aniołem poszły oznajmić Jego uczniom, że Pan Zmartwychwstał.

Daj NADZIEJĘ, o której św. Paweł do grupy pierwszych wyznawców Jezusa mówił w Rzymie, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z przyszłą chwałą. Daj MIŁOŚĆ, z jaką obmywałeś uczniom nogi przy Ostatniej Wieczerzy. Oto się dzisiaj modlimy, o to prosimy Pana Jezusa. W tej intencji przyjmiemy dzisiaj Komunię Świętą. Niech Pan Bóg będzie uwielbiony we wszystkim, co czynisz na Jego chwałę i dla pożytku nas – swoich Gocławskich Parafian.

Szczęść Boże!”

Życzenia ks. Proboszczowi złożyła m.in. nasza Schola, Służba Liturgiczna, Sołtysi, Radni, Koła Gospodyń, Koła Żywego Różańca i Strażacy. Oprócz życzeń Solenizant otrzymał kwiaty i piękne laurki od naszych dzieci.

Pozostałe zdjęcie z peregrynacji dostępne są w linku: https://www.parafiagoclaw.pl/relikwie-bl-pauliny-jaricot/